Kalendarium

Utworzono: 18 września 2017

Odsłony: 1386

1 września 2021r. – rozpoczęcie zajęć dydaktyczno – wychowawczych

23 – 31 grudnia 2021r. – zimowa przerwa świąteczna

17 - 30 stycznia 2022r. – ferie zimowe

14 – 19 kwietnia 2022r. – wiosenna przerwa świąteczna

24 - 26 maja 2022r. – egzamin ósmoklasisty

24 czerwca 2022r. – zakończenie zajęć dydaktyczno - wychowawczych

Kontakt

Odsłony: 3662

 Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II

ul. Jana Pawła II 25
34-460 Szlachtowa
tel/fax: 18 262 01 00

adres e - mail: sp3szlachtowa@wp.pl

Koordynator do Spraw Dostępności: Jolanta Hurkała

Inspektor Ochrony Danych - Wiesław Kowalski 

adres e - mail: wieslaw.kowalski@cbi24.pl

kom: + 48 575 001 147

Logopedia

Utworzono: 27 września 2019

Odsłony: 1102

Logopeda - Pani mgr Beata Kowalska 

Mowa jest aktem ruchowym uwarunkowanym prawidłowym oddychaniem, wykorzystaniem głosu, sprawnością narządów artykulacyjnych, czyli: warg, języka, podniebienia miękkiego, żuchwy oraz sprawnością w zakresie słuchu fonematycznego, który gwarantuje odpowiednie brzmienie dźwięków mowy.

 

Co każdy powinien wiedzieć? 

1.Zaobserwuj, czy twoje dziecko reaguje na dźwięki, ponieważ prawidłowy słuch jest warunkiem rozwoju mowy. Słuch w procesie przyswajania mowy ma największe znaczenie.

2.Zwracaj uwagę, czy dziecko podczas snu oddycha nosem. Jeżeli oddycha ustami, poproś pediatrę o ustalenie przyczyny. Nieprawidłowy tor oddychania może być skutkiem np. obniżonego napięcia mięśniowego. Taki sposób oddychania determinuje nieprawidłową wymowę.

3.Rozmawiaj z dzieckiem jak najwięcej. Mów dziecku, co przy nim robisz i co się wokół dzieje.

4.Unikaj spieszczeń i przesadnych zdrobnień. Dostarczaj mu prawidłowego wzorca wymowy.

5.Mówiąc do dziecka, zwracaj uwagę, aby widziało twoją twarz – będzie miało wtedy okazję do obserwowania ruchu i układu ust oraz do naśladowania.

6.Unikaj podawania smoczka, gdyż następstwem tego mogą być wady zgryzu a konsekwencją – wady wymowy. Jeżeli dziecko używa smoczka, pamiętaj, aby stosować go jak najkrócej (najlepiej do pierwszego roku życia).

7.Ucz dziecko słów poprzez zabawę, wykorzystując ku temu każdą sytuację np. spacery, ubieranie.

8.Opowiadaj dziecku bajki, czytaj książki i wierszyki – w ten sposób rozwijasz jego wyobraźnię, rozbudzisz ciekawość poznawczą, a także usprawnisz uwagę, koncentrację i pamięć.

9.Odpowiadaj na pytania cierpliwie i wyczerpująco, sam także zadawaj pytania np. dotyczące przeczytanej bajki. W ten sposób wzbogacisz słownictwo dziecka, a także nauczysz je właściwego posługiwania się akcentem, rytmem i melodią, które mają wpływ na rozumienie wypowiedzi.

10.Bądź uważnym słuchaczem, nie przerywaj dziecku i unikaj kończenia jego zdań. Dyskretnie poprawiaj pojawiające się błędy mowy i wymowy, nie krytykuj i nie ośmieszaj.

11.Rozwijaj aktywność fizyczną dziecka, która wpływa na funkcjonowanie mózgu, zdolności poznawcze i intelektualne, a więc także na kształtowanie się umiejętności mowy.

 

 

 

 

Nasi sponsorzy

Utworzono: 06 grudnia 2016

Odsłony: 1580

Zakład Produkcji Wody Mineralnej „Kinga” w Krościenku n/D

Firma „MM Bolcsystem” w Szlachtowej

Solar Spa w Szczawnicy

Bank PKO SA oddział w Szczawnicy

Muzyczna Owczarnia w Jaworkach

Gminna „Spółdzielnia Samopomoc Chłopska” w Szczawnicy

Stadnina koni „Rajd”

Hotel „Jan” w Szlachtowej

Delikatesy Centrum w Szczawnicy

Piekarnia „Piotrowscy” w Krościenku n/D

Zakład Optyczny P. Macieja Trojnarskiego

P. Józef Porębski , P. Łukasz Poręba

P.U.H. Tłocznia Maurer, Krzysztof Maurer - Zarzecze, Łącko

Utworzono: 04 grudnia 2016

Odsłony: 1018

Śladami Jana Pawła II...

„Powtórka z geografii”

Po tych słowach stało się jasne, kto ma zostać
patronem szlachtowskiej szkoły...

Ówczesna Pani dyrektor szkoły - Krystyna Gucwa,
wystąpiła do Biskupa Wiktora Skworca o zgodę,
na nadanie naszej szkole  imienia Jana Pawła II.

Odpowiedź była następująca:

16 października 1999 r. Burmistrz Miasta Szczawnica
Michał Kochan, nadał szkole imię Jana Pawła II.

Szkoła  otrzymała imię Jana Pawła II,
z tej okazji zakupiono sztandar z podobizną patrona
i wyhaftowanym napisem: MĄDROŚĆ, ŚWIATŁO, NAUKA.

Sztandar został uroczyście poświęcony.

Z okazji nadania imienia,
pani Bogumiła Koczyba napisała dla szkoły hymn,
a muzykę do niego skomponowała pani Maria Gawrońska.

Do dziś dumnie go śpiewamy przy
każdej ważnej
uroczystości szkolnej.

16 X 2003 r. , w czwartą rocznicę nadania szkole imienia, z okazji 25 rocznicy pontyfikatu Jana Pawła II, mieszkańcy Szlachtowej i Jaworek ofiarowali naszej szkole rzeźbę Jana Pawła II.

2 kwietnia 2005 r., przy tym pomniku cała miejscowa społeczność modliła się, kiedy nasz patron odchodził do Domu Ojca.

Kiedy umarł, płakaliśmy wraz z całym światem.

Od października 2001 r. każdego roku, w rocznicę wyboru
Jana Pawła II na Stolicę Piotrową, uczestniczymy
w Zlocie Szkół noszących imię Jana Pawła II w Częstochowie.

Na jednym ze Zlotów, otrzymaliśmy gwóźdź do sztandaru, uroczyście poświęcony przez kardynała Stanisława Dziwisza.
Do dziś zdobi nasz sztandar.

W maju natomiast, świętując rocznicę urodzin Ojca Świętego, uczestniczymy w pielgrzymce do Wadowic.

Wyjazdy do Wadowic stały się już tradycją
naszej szkoły.

Z jednego takiego wyjazdu, przywieźliśmy Wadowicki Dąb Pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II, który stał się świadkiem i symbolem pielęgnowania oraz propagowania przez naszą społeczność szkolną wartości, wynikających z nauczania naszego największego rodaka.

Od 18 maja 2006 r., nasza szkoła jest organizatorem
Konkursu Recytatorskiego Wierszy Jana Pawła II
i o Janie Pawle II, na który zapraszamy najlepszych recytatorów z okolicznych szkół.

Nasi uczniowie są wspaniałymi recytatorami, uczestniczą
w wielu konkursach, osiągając wysokie wyniki.

12 października 2008 r. nastąpiło otwarcie Szlaku Papieskiego, biegnącego z Prehyby do Szlachtowej.

15 października 2010 r.  pokonaliśmy tę trasę.

Byliśmy dumni, kiedy nasz patron
został beatyfikowany. Było to 1 maja 2011 r.

27 kwietnia 2014 r. cieszyliśmy się jeszcze bardziej,
gdy został kanonizowany.

Nieustannie staramy się godnie reprezentować szkołę, postępując zgodnie z zasadami, jakie przekazywał nam nasz ukochany Patron.

Jesteśmy radośni jak Ojciec Święty.

Jesteśmy dziećmi Boga.

Jesteśmy świetnymi sportowcami.

Jesteśmy wspaniałymi aktorami.

Nieustannie zdobywamy wiedzę i umiejętności, by dorównać naszemu patronowi.

Zachwycamy się górami, wędrując po nich
i zdobywając wciąż nowe szczyty.

Lubimy śpiewać.

Zaśpiewajmy więc naszemu patronowi jego ulubioną pieśń „Barkę”.

Pan kiedyś stanął nad brzegiem,
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim;
By łowić serca
Słów Bożych prawdą.

Ref.: O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
Twoje usta dziś wyrzekły me imię.
Swoją barkę pozostawiam na brzegu,
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów.

  Jestem ubogim człowiekiem,
Moim skarbem są ręce gotowe
Do pracy z Tobą
I czyste serce.

  Ty, potrzebujesz mych dłoni,
Mego serca młodego zapałem
Mych kropli potu
I samotności.

  Dziś wypłyniemy już razem
Łowić serca na morzach dusz ludzkich
Twej prawdy siecią
I słowem życia.

Nasz Patron (2)

Utworzono: 04 grudnia 2016

Odsłony: 195

Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym od 455 lat biskupem Rzymu niebędącym Włochem. Odbył 104 podróże zagraniczne, odwiedził każdy kontynent, bywał w miejscach, do których nie docierali wcześniej inni papieże. Wprowadził Kościół w nowe tysiąclecie.

 Dzieciństwo

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 w Wadowicach, około 30km od Krakowa, jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. 20 czerwca został ochrzczony w kościele parafialnym przez ks. Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Był wychowany w religijnej atmosferze. W jego domu rodzinnym czytano Pismo Święte i wspólnie się modlono. Wojtyłowie mieszkali bardzo blisko kościoła, w skromnym, dwupokojowym mieszkaniu przy ulicy Kościelnej 7. Lolek- bo tak nazywano małego Karola- uczęszczał do ochronki prowadzonej przez siostry nazaretanki. Ojciec Święty wracał potem pamięcią do tamtych czasów: „Bardzo dobrze sobie zapamiętałem Nazaret, siostry i tę ochronkę. To jest jedno ze wspomnień, które najdłużej mi zostało w pamięci z pierwszych lat mojego życia, jeszcze przed szkołą”. Matka Karola, Emilia, często zabierała syna do Krakowa, gdzie mieszkały jej trzy siostry i starszy brat Lolka, Edmund- wówczas student medycyny.  Z tatą natomiast Karol odwiedzał często Kalwarię Zebrzydowską.

Kiedy skończył 6 lat, rozpoczął naukę w szkole podstawowej dla chłopców. Jako dziewięciolatek stracił matkę, która zmarła w wieku zaledwie 45 lat. Karol bardzo przeżył to wydarzenie. Odtąd mieszkał tylko z ojcem. Po latach wspominał: „Nieraz zdawało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mego ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym. Nigdy nie mówiliśmy z sobą o powołaniu kapłańskim, ale ten przykład mojego ojca był jakimś pierwszym domowym seminarium.” Od 1932 roku Karol uczył się w wadowickim Gimnazjum im. Marcina Wadowity. Interesował się teatrem, był ministrantem, pasjonatem górskich wycieczek. Już wtedy towarzyszyło mu gorliwe nabożeństwo do Maryi.

Kolejną tragedią w życiu młodego Karola Wojtyły była śmierć jego brata, Edmunda, który zaraził się od pacjenta szkarlatyną- wówczas nieuleczalną.

Młodość

W 1938 roku Karol zakończył naukę w gimnazjum. Świetnie zdał maturę (co uczcił słynnymi kremówkami wspominanymi podczas pielgrzymki do Polski w 1999 roku) i wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zamieszkał wraz z ojcem w Krakowie, przy ulicy Tynieckiej 10. Już wtedy pisał wiersze. Brał udział w spotkaniach grupy literackiej. Pozostał wierny także innej swojej pasji- piłce nożnej.

Wojna pokrzyżowała plany młodego Wojtyły i uniemożliwiła mu kontynuowanie studiów. Niemcy zamknęli Uniwersytet Jagielloński i podstępem wywieźli do obozu koncentracyjnego jego profesorów. W 1940 roku, jako dwudziestolatek, Karol zaczął pracę fizyczną- najpierw w zakładach chemicznych Solvay, potem w kamieniołomie na Zakrzówku, a później w oczyszczalni wody w Borku Fałęckim. Pobożność Karola- choć z początku wykpiona przez współpracowników- budziła w nich później ogromny szacunek.

18 lutego 1941 po długiej chorobie zmarł ojciec przyszłego papieża. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Karol w wieku 21 lat pozostał sam- bez najbliższej rodziny.

Jesienią 1941 roku Karol założył wraz z przyjaciółmi Teatr Rapsodyczny. Pierwsze przedstawienie wystawił w święto Wszystkich Świętych, 1 listopada 1941 roku. Podczas wojny teatr zrealizował 22 przedstawienia. W 1942 roku Karol Wojtyła rozstał się ze spektaklami i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie.

Kapłaństwo

1 listopada 1946 roku Karol Wojtyła otrzymał święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Adama Sapiehy. Dzień później odprawił mszę prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. Kontynuował później studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet Świętego Tomasza z Akwinu- Angelicum) w Rzymie. Tematem jego pracy doktorskiej była doktryna wiary u św. Jana od Krzyża. Aby móc czytać oryginalne teksty świętego, ksiądz Karol uczył się języka hiszpańskiego. Wiosną 1947 roku pojechał do San Giovanni Rotondo, gdzie wyspowiadał się u o. Pio i uczestniczył we mszy świętej przez niego odprawianej. To przeżycie umocniło jeszcze bardziej wiarę przyszłego papieża.

Ksiądz Wojtyła uzyskał w Rzymie doktorat i wrócił do Polski. Został skierowany do pracy w ubogiej wiejskiej parafii w Niegowici. Jego głównym obowiązkiem było nauczanie religii. Wolny czas spędzał z młodzieżą na świeżym powietrzu. W sierpniu 1949 został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Został duszpasterzem studentów. Jeździł z nimi w góry i na kajaki. Jako pierwszy założył w parafii Poradnictwo Rodzinne. Publikował w krakowskich periodykach katolickich: miesięczniku „Znak” i „Tygodniku Powszechnym”. Pojawiały się tam nie tylko jego artykuły, ale i wiersze. Swoje utwory ks. Wojtyła podpisywał pseudonimem Andrzej Jawień lub Stanisław Andrzej Gruda.

Na polecenie kard. Adama Sapiehy, ks. Wojtyła przeniósł się z parafii św. Floriana na ul. Kanoniczą w Krakowie, aby poświęcić się pracy naukowej. Zaczął prowadzić wykłady w Seminarium Duchownym w Krakowie i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studenci polubili księdza profesora w połatanej sutannie i wytartym płaszczu. W największej sali na jego wykładach był zawsze tłok.

W grudniu 1953 jego praca habilitacyjna "Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maksa Schelera" została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ, jednak ksiądz Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty.

Biskup i kardynał

28 września 1958 w katedrze na Wawelu ks. Wojtyła przyjął święcenia biskupie z rąk abp Eugeniusza Baziaka. Został tym samym najmłodszym biskupem w Polsce- miał wówczas tylko 38 lat. Mottem jego posługi stały się odniesione do Maryi słowa „Totus Tuus”, czyli „Cały Twój”. Wizytował parafie, odwiedzał księży, głosił rekolekcje. W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Lata posługi biskupiej Karola Wojtyły przypadały na czas walki władz komunistycznych z Kościołem.

Jesienią 1962 roku Jan XXIII otworzył w Rzymie Sobór Watykański II, w którego obradach abp Wojtyła aktywnie uczestniczył. Zabierał głos, zgłaszał swoje uwagi do omawianych schematów. Owocem jego uczestnictwa w obradach była Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”. Po zakończeniu soboru abp Wojtyła rozpoczął realizację jego idei w Krakowie.

Nie zapominał przez cały ten czas o młodzieży. Z entuzjazmem przyjął pomysł ks. Franciszka Blachnickiego, by utworzyć dla młodych Ruch Światło-Życie, zwany Oazą. Miejsce formacji i modlitwy. Abp Wojtyła chętnie spotykał się z oazowiczami. Najbardziej lubił z młodzieżą śpiewać „Barkę”- pieśń, która wielokrotnie do niego powracała podczas pielgrzymek do Polski.

29 maja 1967 roku abp Wojtyła został mianowany przez Pawła VI kardynałem. 28 czerwca otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej czerwony biret. Jako kardynał odbywał podróże zagraniczne. Był zapraszany m.in.  przez środowiska uniwersyteckie.

W 1969 powstało dzieło Karola Wojtyły „Osoba i czyn”- najważniejszy wkład przyszłego papieża w filozofię. Ogółem przed rozpoczęciem pontyfikatu ukazało się kilkanaście jego książek, m.in. „Elementarz etyczny”, „Miłość i odpowiedzialność”.

Pontyfikat

16 października 1978 na konklawe zwołanym po śmierci Jana Pawła I, w ósmym głosowaniu kard. Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Szacuje się, że jego kandydaturę poparło 103 kardynałów, na 111 głosujących. O godzinie 18:45 otworzyło się balkonowe okno Pałacu Apostolskiego. Na słowa „Habemus papam!” tłum odpowiedział burzą oklasków. Na wieść, że nowy papież pochodzi z Polski- zaskoczeniem. Jan Paweł II przywitał się z wiernymi w języku włoskim. Wśród ludzi wybuchła kolejna fala entuzjazmu. Mówił: „Jeszcze przeżywamy wielki smutek z powodu śmierci naszego ukochanego papieża Jana Pawła I, a oto Najdostojniejsi Kardynałowie już powołali nowego biskupa Rzymu. Powołali go z dalekiego kraju, z dalekiego, lecz zawsze tak bliskiego przez łączność w wierze i tradycji chrześcijańskiej (…). Nie wiem, czy potrafię rozmawiać waszym… naszym językiem włoskim. Jeśli się pomylę, to mnie poprawcie…”.  Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym od 455 lat biskupem Rzymu niebędącym Włochem.

Wiele czasu papież poświęcił budowie jedności pomiędzy Kościołami chrześcijańskimi. W encyklice „Redemptor hominis” napisał: „Nigdy nie przestanę tego podkreślać i będę popierał każdy wysiłek podejmowany w tym kierunku na wszystkich płaszczyznach, w których spotkamy naszych braci chrześcijan.” Wielką wagę przywiązywał do stosunków z ludźmi innej wiary, nie tylko w ramach chrześcijaństwa. Uczestniczył w modlitewnym spotkaniu w Asyżu z przedstawicielami kilkudziesięciu religii świata. Przeszedł do historii jako pierwszy papież, który odwiedził świątynie judaizmu i islamu.

Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II odbyła się pod hasłem „Gaude Mater Polonia” w dniach 2-10 czerwca 1979. To podczas tej podróży padły słynne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. To wezwanie stało się jednym z haseł powstałej rok później „Solidarności”. Kolejne pielgrzymki Jana Pawła II do Polski to lata 1983, 1987, 1991, 1995, 1997, 1999, 2002.

Wraz z rozpoczęciem pontyfikatu nie zakończyła się pasja Jana Pawła II związana z literaturą. W 2003 roku ukazał się „Tryptyk rzymski”- poemat wydany w 6 językach. Oprócz tego, w czasie pontyfikatu papież wydał m.in. takie książki jak „Dar i tajemnica”, czy „Pamięć i tożsamość”.

Jan Paweł II wkrótce został nazwany „papieżem-pielgrzymem”. Odbył 104 podróże zagraniczne, odwiedził każdy kontynent, bywał w miejscach, do których nie docierali wcześniej inni papieże. 8 razy odwiedził Polskę, 7 razy Stany Zjednoczone i Francję, 9 razy spotkał się z młodymi na Światowych Dniach Młodzieży, które sam zapoczątkował. Odbył 142 podróże na terenie Włoch. Odwiedził 301 z 334 istniejących rzymskich parafii. Podczas wszystkich pielgrzymek przebył ponad 1,6 miliona kilometrów, co odpowiada 40-krotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika i czterokrotnej odległości między Ziemią a Księżycem. Ogłosił 1338 błogosławionych i 482 świętych. Nominował 231 kardynałów. Wprowadził Kościół w nowe tysiąclecie. Napisał 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji oraz 43 listy apostolskie. Był papieżem przez 26 i pół roku, czyli 9666 dni. Jego pontyfikat był drugim co do długości w dziejach Kościoła.

Posługa Jana Pawła II była pełna entuzjazmu wiary, ale i naznaczona cierpieniem. Choroby papieża zaczęły się od pamiętnego zamachu 13 maja 1981. Podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17:19 Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Ocalenie, jak wielokrotnie podkreślał, zawdzięczał Matce Bożej Fatimskiej. Powiedział później: "Jedna ręka strzelała, a inna kierowała kulę". Papież od 1992 roku cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. 13 maja 1992, w 11 rocznicę zamachu, ustanowił Światowy Dzień Chorego. W lutym 2005 roku nastąpiło pogorszenie stanu papieża. 2 kwietnia 2005, w dniu śmierci, o godzinie 7:30 rano, papież zaczął tracić przytomność. Tego samego dnia około godziny 15:30 papież powiedział: „Pozwólcie mi iść do domu Ojca”. O godzinie 19 wszedł w stan śpiączki. Osobisty papieski lekarz stwierdził śmierć papieża o godzinie 21:37 czasu miejscowego. Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek, 8 kwietnia 2005 roku. Pojawiło się na nim kilka milionów osób. Mszę świętą żałobną odprawił Joseph Ratzinger. Wielu wiernych przyniosło na nią transparenty z napisem „Santo subito” („Święty natychmiast”). Dali w ten sposób do zrozumienia, że ich wolą jest jak najszybsze wyniesienie Jana Pawła II na ołtarze. Wymownym znakiem podczas uroczystości był mocny wiatr, który przewracał kartki księgi Ewangelii położonej na trumnie. W którymś momencie podmuch zamknął całkiem księgę.

19 kwietnia 2005, w drugim dniu konklawe, następcą Jana Pawła II został Joseph Ratzinger, czyli papież Benedykt XVI. 6 lat później osobiście beatyfikował swojego poprzednika- 1 maja 2011 Jan Paweł II został ogłoszony błogosławionym.

5 lipca 2013 papież Franciszek wydał dekret w sprawie cudu za wstawiennictwem papieża-Polaka. Cudem tym jest zatwierdzone przez lekarzy i teologów, niewytłumaczalne z punktu widzenia medycznego uzdrowienie kobiety z Kostaryki, cierpiącej na nieoperacyjnego tętniaka mózgu. Najprawdopodobniej w 2014 roku bł. Jana Paweł II zostanie ogłoszony świętym kościoła Katolickiego.

Źródło: http://www.deon.pl